Zazdrość jest nieodzowną towarzyszką naszego życia. Bywamy zazdrośni o partnerów, o to, że komuś żyje się lepiej niż nam, że ma więcej pieniędzy, więcej wie, ma lepszą pozycję społeczną czy zawodową. Oczywiście sami także poprzez swoje zachowanie wywołujemy u innych ludzi  celowo bądź nie  zazdrość. Kiedy się o tym dowiadujemy, czasem odczuwamy satysfakcję, a nawet dumę  przecież okazaliśmy się pod jakimś względem lepsi od kogoś. Na ogół jednak zazdrość uważamy za przejaw słabości, wstydzimy się jej. Nie chcemy się do niej przyznać w obawie, że odsłonimy się, przyznamy do jakiegoś braku. Najczęściej ukrywamy zazdrość pod maską podziwu dla czyichś dokonań albo buntu przeciw niesprawiedliwości losu, a czasami mylimy ją z ambicją.Zazdrość jest jednocześnie fascynująca i przerażająca. Motywuje do twórczych działań i wzmacnia więzi międzyludzkie. Ale gdy wymknie się spod kontroli, niszczy ludzi i związki, a nawet może doprowadzić do zbrodni. Co o tym myślicie??